Autentyczny antyk!

Zamiłowanie do starych mebli, czy dodatków z duszą zyskuje na popularności. Dzięki temu, w wielu z nas obudził się od dawna drzemiący gen designera, który komponuje, zestawia ze sobą różne, niekiedy nawet przeciwstawne style i urządza.

Tym ceniącym sobie piękno starych i antycznych mebli można śmiało pogratulować samozaparcia w poszukiwaniu, tego jedynego, wybranego mebla. Sklepy, antykwariaty i aukcje mają do zaoferowania wiele różnorodnych modeli i stylów. Z kolei Internet – studnia bez dna, jest prawdziwym kopaliskiem tego typu perełek.

Z pewnością, prawdziwym znawcom oraz koneserom starych i antycznych mebli nie sprawia problemu odróżnienie autentyku od podróbki. Natomiast, miłośnikom staroci i amatorom, dokonanie takiej diagnozy może okazać się niełatwe i  może nastręczyć wiele dylematów.

Zespół Angelo Antique radzi, jak zweryfikować autentyczność mebli gustawiańskich czy też skandynawskiego rokoko!

Po pierwsze, stare i autentyczne meble nie są idealne w żadnym calu, ponieważ są wykonane z litego drewna, które przez cały okres „życia” mebla pracuje. Oznacza to, że drewno, z którego wykonany jest dany mebel ulega swoistej przemianie pod wpływem zmiany temperatury, czy też wilgotności powietrza i warunków przechowywania.

Po drugie, wybierając komodę, czy sekretarzyk warto zwrócić uwagę na szuflady, które mogą odkryć przed nami niejedną tajemnicę. Otóż szuflady, mimo, że wszystkie wyglądają na identyczne, w rzeczywistości nie są. Każda szuflada wysuwa się z pewnym trudem i może być miejscami lekko asymetryczna. Gdybyśmy, chcieli zamienić dwie szuflady miejscami, mogło by się to okazać niemożliwe, ze względu na milimetrowe różnice w wymiarach każdej szuflady. Poza tym, drewniane szuflady są ciężkie i trudno się je wyciąga, dlatego zaleca się ich woskowanie.

To samo tyczy się drzwiczek w szafce, przy których otwieraniu i zamykaniu można napotkać na lekki opór, czy też lekkie skrzypienie, a niekiedy nawet lekkie ocieranie się niektórych partii.

W starych meblach dosyć charakterystyczny jest ich tył, czyli „plecy”, wykonane z jednego kawałka drewna lub z kilku położonych równolegle desek. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na grubość tylnych desek i czy są one równo przycięte, czy raczej lekko odkształcone i nieuszczelnione.

Okucia i zamki też mają swoje sekrety. Często zdarza się, że na skutek upływu czasu, okucia tracą fragmenty ozdobnych elementów i mają pewne niedoskonałości. Z kolei zamki w meblach są widoczne od wewnątrz i nie są zamaskowane, ponieważ należało uprzednio wydłutować otwór w drewnie, a potem zamontować zamek.

Powyższa lista jest znacznie dłuższa, jednak zależało nam, aby przedstawić te najważniejsze cechy, który każdy może zweryfikować, mając ich świadomość.

Pamiętajmy, że całe piękno antyków i starych mebli, nawet jeżeli pochodzą ze strychu babci polega na ich niedoskonałości ale też i ciężkości materiału, z jakiego zostały wykonane. 

 I co najważniejsze, stare meble, to ciężka i żmudna stolarska praca,
wymagająca czasu i zaangażowania.